Çocuğunuzu Dinliyor musunuz?

Çocuklarımızla iletişim kurmak bazen zor bir görev olabilir. Bizi dinlemiyorlarmış gibi hissediyoruz; onları dinlemiyormuşuz gibi hissediyorlar. Başarılı ebeveynlik için iyi dinleme ve iletişim becerileri gereklidir. Çocuğunuzun duyguları, görüşleri ve düşünceleri değerlidir ve oturup açıkça dinlemek ve bunları dürüstçe tartışmak için zaman ayırdığınızdan emin olmalısınız.

Yanıt vermekten ziyade doğal bir tepki verme eğilimi gibi görünüyor. Kendi duygularımıza ve deneyimlerimize dayanarak yargıda bulunuruz. Bununla birlikte, yanıt vermek, çocuğumuzun duygu ve duygularına açık olmak ve bizden gelecek bir tepki korkusu olmadan kendilerini açık ve dürüst bir şekilde ifade etmelerine izin vermek anlamına gelir. Tepki vererek çocuğumuza duygu ve düşüncelerinin geçersiz olduğu mesajını gönderiyoruz. Fakat çocuğun neden böyle hissettiği hakkında sorular sorarak ve yanıtlayarak, duygularını daha fazla tartışmalarına ve nereden geldiklerini daha iyi anlamanıza olanak tanıyan bir diyalog açar. Yanıt vermek size ayrıca çocuğunuzla belki de kendi başlarına bulamayacakları bir çözüm veya eylem planı geliştirme fırsatı verir. Çocuğunuz, belki de onların nasıl hissettiğini gerçekten anladığınız gerçeğini de takdir edecektir.

Bu durumlarda çocuğunuza tüm dikkatinizi vermeniz çok önemlidir. Tüm durumu duyabilmek ve çocuğunuzla göz teması kurabilmek için gazetenizi bir kenara bırakın, bulaşıkları yıkamayı bırakın veya televizyonu kapatın. Sakin olun, meraklı olun ve ardından soruna potansiyel çözümler sunun.

Çocuğunuzun üzgün, kızgın veya sinirli hissetmesini engellemeyin. İlk içgüdümüz, çocuğumuzu ondan uzaklaştırmak için bir şeyler söylemek veya yapmak olabilir, ancak bu zararlı bir taktik olabilir. Yine çocuğunuzu dinleyin, neden böyle hissettiğini öğrenmek için sorular sorun ve ardından kötü hissi hafifletmek için olası çözümler sunun.

Tıpkı bizim yaptığımız gibi, çocuklarımızın da duyguları vardır ve zor durumlar yaşarlar. Çocuğumuz hakkında konuşurken aktif bir şekilde dinleyerek ve onunla birlikte katılarak, onlara değer verdiğimizi, yardım etmek istediğimizi ve onlardan yararlanabilecekleri benzer deneyimlerimiz olduğunu gösterir. Unutma, cevap ver – tepki verme.