Çocuk Geride Kalmasın Yasası 8 Ocak 2002’de imzalandığında, oğlum birinci sınıfın yarısına gelmişti. O zamanlar kulağa iyi bir fikir gibi gelen NCLB’nin oğlumu iyi bir eğitimden mahrum bırakacak bir dalgalanma etkisi yaratacağını bilmiyordum.
Görüyorsunuz, oğlum yetenekli bir öğrenci. Onun bir sonraki Albert Einstein olduğu yanılgısına düşmüyorum, ancak eğitimsel yetenekleri kesinlikle sınıf arkadaşlarınınkini aşıyor. Birçok yetenekli çocuk gibi, sosyal olgunluğu da entelektüel olgunluğuyla eşleşmiyor, bu yüzden diğer çocuklarla ilişkilerinde zorluklar yaşıyor. Yine de, birinci ve ikinci sınıfta tüm müfredatı zaten biliyordu. Ne yazık ki, hızlandırılmış bir öğrenme programına girmesi için yerinde bir mekanizma yoktu. Bunun yerine, sınıfı ikiye bölündü; Yeterli öğrenciler okul gününe telafi ihtiyacı olanlara göre yarım saat önce başlayıp bitirdi. İyileştirici öğrenciler olan öğrenciler, fazladan yarım saatlerini, gün için ayrılan “erken saatlerden” sonra aldılar.
Devlet okulu sisteminde yeni olduğum için sabırlı olmam gerektiğini düşündüm. Üçüncü sınıfa giderken “resmi olarak” GATE tarafından tanımlandığında, ona yeni bir dünyanın açılacağına inandım. Ne yazık ki, NCLB standartları nedeniyle, uzatılmış okul günü için para sona erdi ve okul sonrası GATE programı kaldırıldı. Öğretmenler ve yöneticiler bana defalarca tüm yetenek seviyelerindeki öğrencilerin aynı sınıfta kalmasının önemli olduğunu ve GATE öğrencilerine öğretmenin anahtarının farklılaştırılmış öğretim olduğunu söylediler.
Oğlumun farklılaştırılmış talimatlarla ilgili deneyimi, bunun gerçekten var olmamasıdır. Hızlandırılmış öğreniciler için sözde zenginleştirme programları her zaman çok az, çok geç olmuştur. Bu programlar ebeveyn gönüllüleri tarafından yürütülüyordu ve onları defalarca sormama rağmen oğlumun onlara katılma fırsatı olmadı.
Oğlum beşinci sınıfa girene kadar oğlum adına savunmaktan daha fazlasını yapmam gerektiğini anladım; Kokuyu yükseltmem gerekiyordu. GATE Ebeveyn Danışma Kurulu ve Okul Mahalli Konseyi üyesi oldum. Bu zenginleştirme programlarından bazılarına liderlik etmek için gönüllü oldum ve diğer hızlandırılmış öğrencilerin ebeveynlerini bilgilendirmek ve dahil etmek için bir taban hareketi başlattım. Tamamen irade gücüyle okula bir matematik hızlandırma programı getirdim.
Çeşitli komitelerde yer aldığım için, okul yöneticilerinin NCLB nedeniyle yüzleşmek zorunda kaldıkları alt çizgiden haberdar oldum. Yıllık yeterlilik sınavlarında “Çok Altında”, “Temelin Altında” ve “Temel” puanlarını alan öğrencileri “Yetkin” kategorisine getirmek için okulun neredeyse tüm kaynakları kullanılmalıdır. Bu bir sayı oyunu, ama herkesin kaybettiği bir oyun.
Oğlumun ilkokulundaki öğretmenler – 1,200 öğrencisi olsa da, daha çok küçük bir kasaba gibi – bu kategorilerdeki her öğrenciyi seyahat edebildikleri, bölge hedeflerini ve çabanın devam etmesi için fon sağlama zorunluluğunu olabildiğince ileri taşımış olsalar da . Bu nedenle, örneğin, “Temelin Altında” maksimum seviyeye ulaşan öğrenme güçlüğü olan dört beşinci sınıf öğrencisi varsa, okul dört kişiden ikisinin “Temel” e ulaşmak için boşuna çaba göstererek aşırı miktarda kaynak harcamaya devam etmelidir. ” Yeterlilik seviyesi.
Ne yazık ki, NCLB’nin GATE tarafından belirlenen öğrencilerin ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik bir hükmü yoktur. Yine, çeşitli komitelerde oturduğumdan, “İleri” kategorisinde puan alan öğrencilerin sayısının “Gelişmiş” den “Uzman” a düştükçe azaldığını gördüm.
En düşük yeterlilik seviyesindeki öğrencilerin potansiyellerine ulaşmalarını sağlamak için yapılan övgüye değer çabada, en parlak öğrencilerimiz geride bırakılıyor. Yeni araştırmalar, hızlandırılmış öğrenicilerin ilkokula katılmaması ve bunlara meydan okumaması durumunda, lise ve kolejdeki bırakma oranlarının, daha az eğitim yeteneğine sahip öğrencilerinkine eşit olduğunu göstermiştir. Bir anne olarak oğlumun geleceği konusunda endişelenmeme neden oluyor. Bir Amerikalı olarak, ülkemizin geleceği konusunda beni endişelendiriyor.
GIPHY App Key not set. Please check settings